اتل متل یه بابا

که اون قدیم قدیما

حسرتشو میخوردند

تمومی بچه ها

اتل متل یه دختر

دردونه ی باباش بود

هر جا که بابا می رفت

دخترش هم باهاش بود

اون عاشق بابا بود

بابا عاشق اون بود

به گفته ی رفیقاش

بابا چه مهربون بود

یه روز آفتابی

بابا تنها گذاشتش

عازم جبهه ها شد

دخترو جا گذاشتش

چه روزهای سختی بود

اون روزهای جدایی

چه سالهای بدی بود

ایام بی بابایی

چه لحظه ی سختی بود

اون لحظه ی رفتنش

ولی بدتر از اون بود

لحظه ی برگشتنش

هنوز یادش نرفته

نشون به اون نشونه

اون که خودش رفته بود

آوردنش به خونه

زهرا به اون سلام کرد

بابا فقط نگاش کرد

ادای احترام کرد

بابا فقط نگاش کرد

زهرا براش زبون ریخت

دو صد دفعه صداش کرد

پیش چشاش ضجه زد

بابا فقط نگاش کرد

اتل متل یه بابا

یه مرد بی ادعا

میخوان که زود بمیره

تموم خواستگارا

زهرا به فکر باباس

بابا به فکر زهرا

گاهی به فکر دیروز

گاهی به فکر فردا

یه روز میگفت که خیلی

براش آرزو داره

ولی حالا دخترش

زیرش لگن میذاره

یه روز میگفت دوست دارم

عروسیتو ببینم

ولی حالا دخترش

می گه به پات می شینم

دیشب که ار خستگی

گرسنه خوابیده بود

نیمه ی شب چه خواب

قشنگی رو دیده بود

تو یک باغ پر از گل

پر از گل شقایق

میون رودی بزرگ

نشسته بود تو قایق

یه خورده اون طرف تر

میون دشت لاله

بابا سوار اسبه

مگه میشه؟محاله

بابا به آسمون رفت

به پشت یک در رسید

با دستای مردونش

حلقه ی در رو کوبید

ندایی اومد از غیب

دروازه رو وا کنید

مهمون رسیده از راه

قصری مهیا کنید

وقتی بلند شد از خواب

دید که وقت اذونه

عطر گل نرگسی

پیچیده بود تو خونه

هی بابا رو صدا کرد

بابا چشاش بسته بود

دیگه نگاش نمی کرد

بابا چقدر خسته بود

آی قصه قصه قصه

یه دختر شکسه

که دست های ظریفش

چند ساله پینه بسه

چند سالیه که دختر

زرنگ و ساعی شده

از اون وقتی که بابا

قطع نخاعی شده

نشونه ی بیعته

پینه ی دست زهرا

بهترین شفاعته

نگاه گرم بابا